ฮูหยินโหวที่เคารพ

สกุลจางในสามรุ่นก่อนนับว่าตกอับ  มีเพียงบรรดาศักดิ์โหวที่สืบทอดต่อกันมา  ภายหลัง จิ้งอันโหว 'จางเหลียงอี้' มีความสามารถโดดเด่น  พลิกฟื้นจวนโหวให้กลับมารุ่งโรจน์อีกครั้ง

แม้ภายนอกจวนโหวไม่ขาดแคลนอะไร แต่ปัญหาภายในยากแก้ไข  เขาในฐานะหัวหน้าครอบครัวยืนกรานไม่แต่งภรรยาเอกตราบใดไม่ใช่สตรีที่ตนพึงใจ  ต่อให้มารดายัดเยียดสาวงาม ก็ไม่เคยคิดแตะต้อง

แต่แล้ววาสนาก็พานพบ  ทำให้เขาได้เจอกับสตรีนางหนึ่ง....  

ต่อหน้าดูอ่อนหวานแต่นิสัยหยาบกระด้าง

ท่วงท่าดูงดงามแต่หาความจริงใจไม่ได้

สตรีผู้นี้เลือกปฏิบัติอย่างเห็นได้ชัด  ช่างน่ารังเกียจเสียจริง

"เซียวซินอวี่  นางก็คือคุณหนูรองแห่งจวนกั๋วกง"  ดวงตาชายหนุ่มเข้มขึ้นอย่างไม่พอใจเมื่อนึกถึงเรื่องการแต่งงานที่มารดาพูดถึง...

    

มีพบครั้งแรก  ย่อมมีพบครั้งต่อไป...

รูปโฉมงดงามล่มเมือง  แม้ไม่ใช่ความงามที่อ่อนหวานนุ่มนวล  แต่กลับเป็นความงามเย้ายวนที่บุรุษมักชมชอบ   ยามอาทิตย์สาดส่องทำให้สองแก้มนวลแดงเปล่งปลั่งราวผลท้อ  หัวใจจางเหลียงอี้กระตุกราวถูกใครบีบเค้นเบาๆ

หาใช่ความหยาบกระด้าง  แต่นางเป็นตัวของตัวเองก็เท่านั้น

แสร้งมารยาทงาม  แต่ดูน่ารักจนเขาอดลอบยิ้มไม่ได้

ขอบคุณบรรพบุรุษที่มีบรรดาศักดิ์โหว  พอให้นางไว้หน้าเขาบ้าง  ช่างน่ายินดีอย่างยิ่ง

"เซียวซินอวี่..."  หญิงสาวชะงักเมื่อได้ยินน้ำเสียงที่อ่อนโยนดูผิดปกติเรียก... นาง

.........................................................................................

นิยายเรื่องนี้เกิดจากความมโน๊มโนของนักเขียนล้วนๆ  เนื้อหาเรื่องราว  ตัวละคร  เหตุการณ์  และสถานที่ก็อ้างอิงจากความมโนเช่นกัน  55555

หากผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้นะคะ

งดคัดลอกผลงานเค้าน้าาาาาาาาาาาา  

ฝากคอมเม้นต์เพื่อเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยจ้า ^^